இருளிலே இருளோடு இருளாய் இருந்தான்.
அவனது கர்ஜனை ஓயும் வரை நாங்கள் மதிலோடு ஒண்டியிருந்தோம்.

அவள் எங்களை கடந்தாள்.
வெள்ளை.
பிரகாசம்.
வெளிச்சம்.
இளமையின் உயிர்ப்பு.

அவளது முகத்தை சோகமே திரையிட்டிருந்ததை பார்த்தோம்.
எங்கள் இரைஞ்சும் கண்களை உணர்வின்றி பார்த்து விட்டு
அவள் அவனை நோக்கி நடந்தாள்.

அவன் பார்ப்பதும்
திணறுவதும்
கூத்தாடுவதும்
இறுதியாய் மண்டியிடுவதையும்
எங்களால் உணர முடிந்தது.

எங்கள் அம்புகளை தயாராக்கினோம்.