பூச்சிகளின் இசைக்கேற்ப காற்றினைக் கிழித்தபடி தாளமிடும் இலைகளின் பாடலில் எப்போதாவது சிறு சிறு துணுக்களாய் மரணத்தின் உறுமல் கேட்பதுண்டு. சில சமயம் தடங்கள் பதியா வனத்தின் பரப்பில் மரணத்தின் கால்தடம் கண்டதுண்டு. பிறகுத் தேய் பிறை வருடக்கணக்கில் நீண்ட ஒரு காலத்தில் காற்றிலே நிரம்பி புயலாய் ஊளையிட்டது அது. காடே ஸ்தம்பித்து பிறகுப் பேரரவமிட்டு அழுதது. நிலம் எல்லாம் அதிர்ந்தது. முதுகிலே பயத்தினைச் சுமந்தபடி ஒளிந்து இருந்தேன் நான் பெருமழையாய் சுழன்றடித்து வரும் அதன் ஈரம் என்னை நனைக்கும் வரை.
Leave a Reply