அன்று ஜன்னல்கள் அடைக்கபட்டிருந்தன.
இருளை அறையிலிருந்து வெளியே விடாதபடி
துக்க வெப்பத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தாள் அவள்.

கடந்த கால காட்சிகளை தள்ள தள்ள
அவை திரும்ப மேல் எழும்பி பரிகாசம் செய்தன.

சுற்றி இறைந்து கிடந்த காதல் கடிதங்களில் இருந்து
உயிரற்ற வார்த்தைகள் உதிர்ந்து கொண்டே இருந்தன
கண்ணீரை போல.

‘இது ஏற்கெனவே ஒத்திகை பார்த்து
காத்திருந்த தருணம் தான்,’ என உறைத்த போது
விம்மியெழுந்த அவளது அழுகை
மலைகளை தாண்டி அவனுக்கு எட்டியது.