Tag: கவிதை

என்னவனின் முத்தங்கள் இப்போது சுவைப்பதே இல்லை. இமை மூடுவதும் இல்லை. அவன் கண்களின் படபடப்பினை உணர்ந்த பிறகு ஒவ்வொரு முறையும் ஏமாற்றத்துடனே இதழ்களை துடைத்து கொள்கிறேன்.

முதலில் அது யதேச்சையானது என நினைத்தேன். நான் செல்லுமிடங்களில் எல்லாம் அவன் இருப்பதை பார்த்தேன். நீல நிற ஜீன்ஸும் வெள்ளை நிற சட்டையும் வெண் கண்ணாடியுமாய் அவன் அழகானவனாய் இருந்தான்.

அவளிடம் அவன் அறுபது வினாடிகள் தான் பேச முடிந்தது. அவள் கை கொடுத்து பிறகு விடைபெற்று விலகி நடந்தாள் பதற்றத்தோடு.

இளமையின் ஒளி சூழ பிரகாசிக்கிறாள் ராஜகுமாரி. கண்களில் வழிகிறது பரிவும் அன்பும். உதடுகளில் பூக்கிறது காமம்.

தலையில் பலத்த காயம்! இறக்க போகிறாள் என முதல் பார்வையிலே புரிகிறது! நடைப்பாதையில் அமர்ந்து இருக்கிறாள் அந்த மூதாட்டி! இரண்டு ஆட்டோ டிரைவர்கள் அவளை பிடித்தபடி இருக்கிறார்கள்! சில கல்லூரி மாணவர்கள் சுற்றி நிற்கிறார்கள்!

அவனிடமிருந்த வியர்வை வாசனை என்னுடைய கணவனது போலவே இல்லை. என்றாலும் அந்த உடலின் மெல்லசைவு கூட என்னை ஈர்க்கிறது.

கடவுள் இன்றும் லேட் தான். வந்தவர் மதியத்திற்கு மேல் எங்கு போனார் என்று தெரியவில்லை. செல்போன் சுவிட்ச் ஆப் செய்யபட்டிருக்கிறது. மிக அவசரமாக சில முக்கிய முடிவுகள் எடுக்கப்பட வேண்டும்.

அவர்களில் பெரும்பாலனோருக்கு என்னுடைய மகன் வயது தான் இருக்கும். அரும்பு மீசை, பள்ளிக்கூடத்து சிரிப்பு, கண்களுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் குறும்புத்தனம், தூக்கமில்லாத கண்கள் மற்றும் இனம் புரியா கோபம். அவர்களுக்குள் ஒரு சிறுவன் ஒளிந்திருக்கிறான்.