Tag: கவிதை

கலைந்த தலைமுடி, விரித்த கைகள், திறந்த மார்புகள், மிருகத்தனமான அலறல், பார்வையில் தாங்க முடியா வீரியம்.

முதலாளி தன் மனைவிக்கு வாங்கி கொடுத்த முத்துச்சரத்தில் உதிர வாசம்!

உடலில் இன்னும் அவனது கை விரல் மேய்ந்து கொண்டிருப்பதாய் தவிப்பிருந்தது. இன்று அவனது பிடி உறுதியாக இருந்தது.

கூட்டத்தின் வியர்வை வாசத்தில், புரியாத பாஷை கூச்சல்களில் யார் செவிக்கும் கேட்காத வசனங்கள் காற்றில் மிதந்து செல்வதை பார்த்தேன்.

எங்கிருந்தோ இருள் உதிப்பதற்குள் கலைக்கபட்ட ஓவியங்களை நான் சீராக்கி வார்த்தைகளுக்குள் சேமிக்க வேண்டும்.

ஆறுதல் வார்த்தைகளோ அன்பு அரவணைப்போ எதிர்பார்க்கவில்லை. போய் விடு.

ஆயிரம் ஆவிகளும் முறைத்திருக்க, அந்த முறைப்பு முதுகெலும்பில் சில்லிட்டு இருக்க, செயலிழந்த கால்களை இழுத்தபடி தாகத்தில் நாவறண்டு ஓடுகிறேன்

மொட்டை மாடியில் தொடர்ந்து உலாவுபவர்களை சாதாரணமாய் வெளியிடங்களில் இனம் காண முடியாது. நாற்பது வயதிற்கு மேற்பட்டவர்களும் இருபது வயதிற்கு உட்பட்டவர்களுமே அதிகம்.

சமீபத்தில் தான் கற்று கொண்டேன், இந்த அறையில் என்னோடு வசிக்கும் சிறுசிறு உயிரினங்களின் மொழியை.

கால இயந்திரத்தில் நம்பிக்கை இல்லை. எனினும் ஒரு நொடியை மீட்டு கொடுத்தால் இழந்த வாழ்வை மீட்டெடுத்திடுவேன்.