Category: கவிதைகள்

நம் வீடோ அன்னிய இடமோ பழுதாகிப் போன தண்ணீர் குழாய் எப்போதும் பதட்டத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

உனது கழுத்தினை அழுத்தி நீ மூச்சு திணறி இறந்து போவதைப் பார்க்க போகிறேன். உன்னோடு எப்போதும் இருக்கும் அந்தச் சுகந்தம் நீ இறந்த பிறகு எவ்வளவு நிமிடங்கள் நீடிக்கும்?

சாலை விளக்குகளும் எதிர் வரும் வாகனங்களின் விளக்குகளும் கலந்து இணைந்த பிறகும் தொடர்கிறது பயணம். நிற்காமல் ஓடும் தார் சாலையும் ஹம் சத்தமும் வாகனத்தை இயக்குகின்றன.

பெருமழையையும் சூறாவளியையும் கொண்டு வந்தது அவனது சோகம். விலக விலக அவனிடம் இருந்து கொண்டே இருந்தது அது. தன்னுள் நுழைந்து தேடும் போது தேடுபவனாய் மாறி போயிற்று.

அவர் வருவதற்காக காத்து இருந்தோம். எங்கள் இளமையை மீட்பதற்காக அந்த வருகை. மீண்டும் நாங்கள் இளைஞர்களாக மாறுவோம்.

முதல் முத்தத்தின் இனிமை. முதல் புணர்வின் சுவை. மறக்கவியலாத துரோகம். இருளில் செய்த குற்றம்.

கண்ணீரில் மிதந்து செல்கிறது ரயில். சோகம் ததும்ப அது நகருகையில் வானத்தில் இருந்து மேகங்களாய் கீழ் இறங்குகின்றன கனவுகளும், ஆசைகளும், நிராசைகளும்.

ஆனால் இப்போது அவர்களில் பெரும்பாலனோர் உயிருடன் இருக்க மாட்டார்கள் என்கிற நினைப்பு சமீபத்தில் தான் தோன்றியது.

“நான் கவிதை எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்.” “கவிதை எழுதிக் கொண்டு இருக்கிறேன்.” “எழுதிக் கொண்டு இருக்கிறேன்.” “இருக்கிறேன்.”  

அது ஒரு விளையாட்டு. ஆதிகாலத்து அரூப வேட்டையின் அரைகுறை நீட்சி. எங்கு எப்போது தொடங்கும் முடியும் என தெரியாது.