Tag: tamil poetry

தன் மரணம் நிகழுமிடம் அறிந்தான். நிகழும் விதம் தெரியும். இரண்டு நிமிடத்திலா? இரண்டு வருடங்களிலா? எப்போது என தெரியவில்லை!

என் கண்களை உற்று பார்த்து நீ பேசியது… சுவரேறிய பல்லி என்னைப் பார்த்த போது

ஓர் அரக்கன் இங்கு வசிக்கிறான். அவ்வபோது அவன் தலைக்காட்டும் போதெல்லாம் அராஜகம் தலைவிரித்தாடுகிறது. பாதிக்கப்பட்டவர்கள் கண்ணீரோடு நொந்து இருக்கிறார்கள்.

என்னுள் ஒரு குரல் எப்போதும்! யாவருக்கும் அது அப்படித் தானென நினைத்திருந்தேன்! சில சமயம் இரண்டாவது குரலொன்று!

சூரியன் நமக்கு ஒளி தருகிறது என்கிறோம். அது நம்மைக் குருடாக்கிறது.

வெளுத்த இரவு. நான் பதுங்கியிருக்கவில்லை; ஒளிந்திருக்கவில்லை; நின்று கொண்டிருக்கிறேன்.

மின்சாரம் இல்லை வழக்கம் போல. காற்றே இல்லாதது போலிருக்கிறது இந்த அடுக்குமாடி குடியிருப்பிற்குள். ஆங்காங்கே பேட்டரி விளக்குகள் மங்கலாய் எரிந்தபடி.